Wyniki badań dowodzą, że alkohol spożywany przez osoby z chorobą wieńcową w umiarkowanych ilościach może wywierać efekty pozytywne, takie jak:
- poprawa metabolizmu cukrów
- zmniejszenie stężenia „złego” cholesterolu (LDL)
- wzrost stężenia „dobrego” cholesterolu (HDL)
a przez to hamować układ krzepnięcia krwi i ewentualny proces zapalny toczący się w ścianie naczynia.
Alkohol posiada także właściwości antyoksydacyjne (zapobiega szkodliwym dla organizmu reakcjom utleniania – podobnie jak niektóre witaminy).
Takie same efekty można jednak osiągnąć modyfikując inne czynniki ryzyka choroby wieńcowej - np. utrzymując w normie ciśnienie tętnicze, stężenie cholesterolu, cukru, dbając o aktywność fizyczną i prawidłową dietę.
Duże dawki alkoholu zwiększają ryzyko udaru mózgu, nadciśnienia tętniczego, mogą być przyczyną rozwoju alkoholowego uszkodzenia mięśnia sercowego (kardiomiopatii) i zaburzeń rytmu serca. Alkohol uszkadza śluzówkę przewodu pokarmowego, wątrobę (stłuszczenie, zapalenie, marskość) i trzustkę (ostre i przewlekłe zapalenie trzustki), zwiększa ryzyko rozwoju nowotworów jamy ustnej, gardła, przełyku i krtani, a także raka sutka u kobiet (zobacz: Marskość wątroby, Ostre zapalenie trzustki.
Ze względu na negatywne skutki działania alkoholu na inne narządy oraz niebezpieczeństwo uzależnienia nie zaleca się jego spożywania przez osoby z choroba wieńcową.
Zapamiętaj
Przez umiarkowane spożycie alkoholu rozumie się spożycie 1–3 jednostek alkoholu na dobę przez mężczyzn i 1–2 jednostki przez kobiety.- kufel piwa = 500 ml = 2 jednostki alkoholu
- lampka wina = 150 ml = 1 jednostka alkoholu
- kieliszek wódki = 30 ml = 1 jednostka alkoholu