Choroba wieńcowa - Medycyna Praktyczna dla pacjentów

medycyna praktyczna dla pacjentów

Koronarografia

Dr n. med. Grzegorz Kopeć

Co to jest koronarografia?

Koronarografia jest zabiegiem diagnostycznym, który ma na celu uwidocznienie tętnic wieńcowych, tj. tętnic doprowadzających krew do serca.

W czasie zabiegu, za pomocą specjalnych cewników, podaje się do tętnic środek kontrastowy, jednocześnie wykonując szereg filmów z wykorzystaniem promieni rentgenowskich.

W koronarografii uwidoczniane są lewa oraz prawa tętnica wieńcowa i ich odgałęzienia. Można stwierdzić:

  • prawidłowy przepływ krwi w tętnicach
  • zwężenia nieistotne (tj. nie utrudniające przepływu krwi)
  • zwężenia istotne (upośledzające przepływ krwi) lub zamknięcie tętnicy.

Jak należy się przygotować do zabiegu koronarografii?

W celu wykonania koronarografii pacjent przyjmowany jest do szpitala. Przed zabiegiem konieczne jest założenie wenflonu oraz przygotowanie miejsca nakłucia, np. wygolenie pachwiny, jeśli zabieg wykonuje się przez tętnicę udową. Pacjent przed zabiegiem pozostaje na czczo (co najmniej 6 h przed badaniem), zwykle lekarz zaleca jednak przyjęcie porannych leków.

Chory, u którego planuje się wykonanie badania z podaniem kontrastu (a takim badaniem jest koronarografia), powinien być dobrze nawodniony, aby po zabiegu kontrast został szybko usunięty z organizmu z moczem. Zwykle lekarze zalecają pacjentowi wypicie po zabiegu około 1,5 litra niegazowanej wody.

Poszczególne etapy zabiegu

Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, co oznacza, że środek znieczulający podaje się jedynie w miejscu planowanego nakłucia tętnicy, zwykle udowej w pachwinie lub promieniowej w dolnej części przedramienia (na fot. 1. przedstawiono znieczulenie okolicy prawej pachwiny przed nakłuciem tętnicy udowej). Następnie następuje nakłucie tętnicy, przez którą cewnik zostanie wprowadzony do tętnic wieńcowych (fot. 2).

Fot. 1. Znieczulenie okolicy prawej pachwiny przed nakłuciem tętnicy udowej

Fot. 2. Nakłucie tętnicy udowej


Kolejnym krokiem jest założenie kaniulki (tzw. koszulki naczyniowej) do tętnicy udowej. Następnie wprowadza się cewnik przez kaniulkę do aorty, a stąd do ujścia tętnic wieńcowych (fot. 4.).

Fot. 3. Dynamiczny wypływ jasnej krwi potwierdzający właściwe wykonanie nakłucia

Fot. 4. Wprowadzenie cewnika przez kaniulkę


Po podaniu kontrastu do tętnic wieńcowych nagrywany jest obraz tętnic wieńcowych (zobacz film).




Ostatnim etapem zabiegu jest usunięcie kaniuli naczyniowej oraz zawinięcie miejsca wkłucia bandażem z wałkiem uciskowym.

Data utworzenia: 30.09.2011
Koronarografia Oceń:
(3.80/5 z 5 ocen)
zobacz komentarze
Zobacz także
Wysłanie wiadomości oznacza akceptację regulaminu

Kampania społeczna

Publikacje, którym ufa Twój lekarz

Medycyna Praktyczna jest wiodącym krajowym wydawcą literatury fachowej. 98% lekarzy podejmuje decyzje diagnostyczne lub terapeutyczne z wykorzystaniem naszych publikacji.

Zdrowie na co dzień

Medycyna Praktyczna

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.

Lekarze odpowiadają na pytania

  • Miażdżyca tętnic mózgowych i szyjnych
    Jestem po udarze pnia mózgu, tętnice szyjne - jedna 50%, druga 48%, ale najbardziej dokuczają mi nogi (pięta i tylna część nogi). Mam wysokie stężenie cholesterolu. Do jakiego lekarza powinnam się udać, a może powinnam zrobić badania – tylko jakie? Czy to może być miażdżyca? Mam kłopot z pamięcią i chodzeniem.
  • Zdrowo się odżywiam i uprawiam sport a mój cholesterol rośnie - dlaczego?
    Około 10 miesięcy temu zrobiłem sobie badania cholesterolu. Ważyłem wtedy 97 kg. Wyniki były tragiczne. Cholesterol całkowity 304, HDL 47, LDL 137, TG 360. Cukier na czczo - 150. Dramat. Poszedłem do lekarza rodzinnego, ten zapisał mi Ivistatynę i Avaminę, dał mi kilka ulotek i resztę kazał doczytać w internecie. Nie pozostało mi nic innego, jak wziąć sprawy w swoje ręce. Naczytałem się o dietach, ruchu itp. i do roboty. Zacząłem najpierw intensywnie spacerować, później pływanie, wreszcie bieganie.